Najlepsza odpowiedź
W 1845 roku Edgar Allan Poe po raz pierwszy opublikował „The Raven”, opowieść z narracją głównego bohatera, która wydaje się być poranna utrata jego miłości o imieniu Lenore. Charakter utraty jego miłości nie jest jasny, ale wydarzenia, które miały miejsce tej nocy, wskazują, że narrator jest odpowiedzialny za śmierć Lenore, a kruk jest po to, aby przekazać wiadomość o zbliżającej się śmierci narratora w piekle.
Imię Pallas jest również najczęściej kojarzone z Pallas Ateną, grecką boginią. Jednak nazwa Pallas faktycznie występuje samodzielnie w kilku greckich opowieściach, które dotyczą również Ateny. Postać Pallasa pojawia się w wielu formach jako krewny lub przeciwnik, ale ostatecznie zostaje zabity przez Atenę, która następnie przyjmuje imię.
W jednej historii Atena i Pallas – córka Tritona – są przyjaciółmi, którzy razem praktykowali „sztukę wojny” (Mark P. O. Morford, 1999, s. 100). Atena przypadkowo zabija Pallasa, czuje się winna i postanawia przyjąć jej imię. W innej historii Atena zabija giganta Pallasa – syna Urana – po tym, jak najwyraźniej próbował ją zgwałcić. Następnie bierze jego imię i używa jego skóry, aby zakryć swoją tarczę (Smith, 1890, s. 100).
Pallas został zabity, a być może Lenore też. Na początku narrator wyraźnie stwierdza, że jest zrozpaczony utratą Lenore, ale czytelnik najprawdopodobniej zakłada, że jej śmierć jest spowodowana przyczynami naturalnymi. W miarę rozwoju historii wydaje się, że narrator w końcu zrozumie, dlaczego kruk złożył mu wizytę.
Dość wcześnie narrator pyta kruka „jakie jest twoje lordowskie imię na plutońskim brzegu Nocy”. ! ” (Poe, 1996, s. 83) Narrator jasno zakłada, że kruk jest tam w jakimś mrocznym celu i zaczyna kwestionować intencje kruka. W mitologii greckiej Pluton (podobnie jak w Plutonie) był bogiem, który rządził światem podziemnym (James Hall, 2007, s. 257). Pluton jest również znany jako Hades, co jest inną nazwą używaną w odniesieniu do piekła.
W mitologii greckiej kruki były używane jako posłańcy lub służący swoim panom. Chociaż nie był greckim bogiem, wierzono, że bóg Odyn miał dwa kruki, które wysłał w świat, aby spełniły jego rozkazy. Odyn jest często kojarzony z Merkurym, a Merkury jest często kojarzony z Hermesem (Viktor Rydberg, 1907, s. 80) grecki posłaniec do bogów i „przewodnik duszy” (Wikipedia). Przynosił świeżo zmarłe dusze do Hadesu (Wikipedia). Krukiem w tej konkretnej historii mógł być albo sam Hades, albo posłaniec Hadesu, wysłany, aby poinformować naszego narratora o jego przeznaczeniu związanym z piekłem. Narrator sugeruje, że kruk jest posłańcem w „Proroku et! ” powiedziałem, „ rzecz zła! – wciąż prorok, jeśli ptak czy diabeł! ” (Poe, 1996, s. 85)
Popiersie Pallasa w pokoju narratora to dziwny wybór i może być wskazówką, co stało się z kochankiem narratora. Oparty na znaczeniu związanym z popiersiem, wizytą kruka i innymi historiami Poego; wydaje się prawdopodobne, że ta opowieść dotyczy również morderstwa. Wydaje się również prawdopodobne, że ta historia jest kontynuowana w fabułach, podobnie jak inne historie, takie jak „Czarny kot” i „Tell Tale Heart”, w których narrator próbuje ukryć swoje czyny, ale ostatecznie zostaje ujawniony.
Odpowiedź
W Kruku Poe narrator wydaje się spędzać dużo czasu ze swoimi książkami, kiedy imiennik, Kruk, pojawia się w komnacie i prawie natychmiast, skupia się na popiersiu Ateny.
Aby lepiej zrozumieć przywiązanie Poego do Popiersia Ateny, przyjrzymy się użyciu tego samego w jego wierszu. Warto zwrócić uwagę na przymiotniki wybierane za każdym razem, gdy słowo jest używane:
Pierwsza wzmianka (prawie w połowie wiersza):
„Otwórz tutaj, pstryknąłem migawką, kiedy z wieloma flirtami i trzepotaniem,
W tamtym miejscu pojawił się dostojny Kruk z dawnych świętych dni;
Nie złożył najmniejszego pokłonu ; ani minuty nie zatrzymał się ani nie zatrzymał;
Ale, z miną pana lub pani, przysiadł nad drzwiami mojej komnaty…
Siedzący na popiersie Pallasa tuż nad drzwiami mojej komory –
Siedzący, siedział i nic więcej.”
Drugie odniesienie do popiersia:
„Ptak lub bestia na rzeźbionym popiersiu nad drzwiami do jego komory ”
Trzeci:
„ Ale Kruk siedzący samotnie na spokojnym popiersiu , mówił tylko
To jedno słowo, jakby jego dusza w tym jednym słowie wylała. ”
Po czwarte:
„ Ale Kruk wciąż uwodzi całą moją fantazję na uśmiech,
Prosto Wykonałem wyściełane siedzenie przed ptakiem i biust i drzwi; ”
Stopniowo, w miarę nastroju narratora intensif Tak, nadal widzimy odniesienie do popiersia:
„Nie zostawiaj czarnego pióra jako znaku tego kłamstwa, które wypowiedziała twoja dusza!
Zostaw moją samotność nieprzerwaną! – zakończ biust nad moimi drzwiami!
Wyjmij dziób z mojego serca i zabierz swoją postać spod moich drzwi! ”
Pod koniec wiersza narrator po szóste i ostatnie nawiązuje do popiersia :
„A Kruk, nigdy nie leci, nadal siedzi, nadal siedzi
Na bladym popiersiu Pallasa tuż nad drzwiami mojej komory; ”
Chociaż niektórzy mogą twierdzić, że Poe dodał przymiotniki do popiersia tylko na metr, użycie popiersie w jego narracji jest uosobieniem jego mądrości, która została przejęta przez wizytę, tym samym skutecznie zmniejszając kontrolę narratora ponad to samo, co widać po użyciu słowa „blady”.
Użycie popiersia to coś więcej niż podświadomy akt występ; Poe otwarcie oświadcza, że złowieszczy ptak przesłaniał jego mądrość.
Poe sugeruje również, że miały miejsce wcześniejsze takie epizody, choć tylko przez krótki czas:
„ Dopóki prawie nie wymamrotałem „Inni znajomi latali wcześniej…
Jutro mnie opuści , jak moje Nadzieje latały wcześniej. ”
Jak widać, nie wspomina, gdzie dokładnie „ inni przyjaciele ” osiedlić się w jego komnacie. Można bezpiecznie założyć, że nie było to na tym samym popiersiu, ponieważ Poe oczywiście nie stroni od powtórzeń i użyłby go ponownie (przynajmniej) w razie potrzeby. Więc subtelnie daje nam znać, że ten ptak zadomowił się w swojej mądrości , czyli popiersie Pallasa .