Najlepsza odpowiedź
To, co później stało się Bajkami Grimma, były w rzeczywistości historiami w tradycji ustnej przekazywanej z pokolenia na pokolenie, następnie zebrane i opublikowane przez Brothers Grimm. Inną interesującą ustną tradycją jest pomijana przez piec mitologia rdzennych Amerykanów. W 1936 roku przeprowadzono nawet uniwersyteckie badanie legend o wilkołakach z plemienia Navajo. W Europie niemal do czasów współczesnych większość ludzi (z wyłączeniem duchownych) była analfabetami. Poruszyłeś fascynujący temat; baw się dobrze.
Odpowiedź
Narracja w trzeciej osobie jest jedną z najstarszych form literatury.
Wracając do chóru w teatrze greckim i do sagi krajów nordyckich, chodzi o to, że ktoś opowiada ci historię postaci, zwykle bohatera.
Narracja w trzeciej osobie ma dwie rzeczywiste korzyści dla narratora i czytelnika:
- Mogą oglądać akcję z zewnątrz i relacjonować scenę.
- Mogą oglądać akcję z innego czasu niż akcja ma miejsce, umożliwiając narratorowi zawarcie szczegółów o wynikach wszelkich działań.
Kolejną zaletą narracji w trzeciej osobie w porównaniu z pisaniem w pierwszej osobie jest to, że możesz spojrzeć na więcej niż jedno miejsce i więcej niż jedną akcję. Jeśli piszę w pierwszej osobie, mogę tylko pisać o uczuciach i doświadczeniach „ja” w historii. Narracja w trzeciej osobie może śledzić myśli, uczucia i działania kilku osób lub grup osób.
Błędem jest sądzić, że narracja trzeciej osoby zawiera wszechwidzące Deus Ex Machina, które opowieść. Dobrzy pisarze czynią narratora częścią historii i mogą mieć postać, jako narrator, która różni się od głosu autora lub jakiejkolwiek innej postaci w historii.
Pisanie musi mieć jakąś korzyść z pisania trzecia osoba – większość tekstów jest napisana w ten sposób!