Najlepsza odpowiedź
Na wstępie powiem, że jestem Kanadyjczykiem i odpowiadam z kanadyjskiej perspektywy.
Największą różnicą byłoby:
- koncepcja zaufania ze strony izby (parlamentu), w której partia rządząca czerpie swoją władzę ze wsparcia większości posłów parlamentu (posłów), zamiast wybierać spośród wyborców na określoną kadencję, oraz
- władza wykonawcza nie jest oddzielną gałęzią rządu, ale zamiast tego pochodzi z wybranych posłów.
To razem może spowodować kilka bardzo interesujących różnic w stosunku do modelu amerykańskiego lub kongresowego.
Premier i inni ministrowie (podobnie jak sekretarze w systemie amerykańskim) również są posłami, wybierani przez społeczeństwo w swoich okręgach (okręgach). Dlatego w odróżnieniu od prezydenta, który często reprezentuje inną partię niż kongres, premier zawsze ma możliwość wprowadzenia i głosowania w swoim ustawodawstwie. Jednak w naszym systemie wielopartyjnym partia z największą liczbą mandatów niekoniecznie musi mieć większość mandatów, aby utworzyć rząd. W latach 2004-2011 Kanada miała szereg rządów mniejszościowych, w których partia z największą liczbą mandatów nie miała więcej niż 50\% mandatów. Aby uchwalić ustawę, w takich sytuacjach konieczne jest przyciągnięcie głosów jednej lub kilku przeciwnych partii.
Tutaj pojawia się pojęcie zaufania; każdy akt prawny dotyczący budżetu, wszelkie inicjatywy określone w przemówieniu tronowym (podobnym do inauguracyjnego, ale z większą liczbą nakrętek i śrub niż wielka wizja) oraz wszelkie inne przepisy uznane za takie przez rząd, są uważane za środki pewność siebie. Jeśli wotum zaufania jest przeciw rządowi, nie tylko ustawa nie zostaje przyjęta, ale cały rząd upada. To zachęca do bardziej umiarkowanego, szeroko popularnego ustawodawstwa, jednocześnie zniechęcając do ekstremizmu i występków (wyobraź sobie, że Barack Obama (polityk), John Boehner lub Harry Reid (polityk) stracili pracę po budżecie lub poważnej przegranej legislacyjnej. Dość szybko nauczyliby się iść na kompromis Tak jest tylko w przypadku rządu mniejszościowego (odpowiednikiem amerykańskim byłaby jedna partia posiadająca izbę lub senat, a druga biały dom) .W rządzie większościowym, z ponad 50\% miejsc w Izbie Wspólnej (parlament), możesz uchwalać ustawę głosami tylko jednej partii.
W rządzie większościowym jednym z jedynych argumentów wbrew woli premiera jest to, że potrzebuje on głosów pozostałych członków Jednak w przypadku kontrowersyjnych przepisów nadal ma to łagodzący wpływ, ponieważ konserwatywny premier potrzebuje wsparcia swoich najbardziej liberalnych członków i odwrotnie (pomyśl o debacie na temat opieki zdrowotnej lub bodźcach, gdzie nawet większość w Izbie Reprezentantów i senacie Demokraci musieli zaspokajać potrzeby swoich najbardziej konserwatywnych członków).
Jak na ironię, podczas gdy system kanadyjski tworzy więcej rządów większościowych (jedna partia u władzy) niż rządy mniejszości, a amerykański System tworzy więcej przykładów podzielonego rządu niż rządów jednej partii, to kanadyjski system zachęca do większej współpracy między stronami.
Odpowiedź
Na wiele sposobów.
Po pierwsze, siedzi w nim dyrektor.
W USA masz urząd Prezydenta, on formalnie nie może nawet proponować ustawodawstwa, potrzebuje kogoś z kongresu, który zrobi to za niego i przyzwolenie kongresu, aby stało się to prawem. Nie może przydzielać członków gabinetu bez uprzedniej konsultacji. Nie może decydować, jak będą wydawane pieniądze federalne, ani nie może interpretować prawa. Nie potrzebuje większości w Kongresie, aby pozostać na stanowisku i prawdopodobnie nie ma jej przez większość swojej kadencji.
Teraz.
W Wielkiej Brytanii premier zasiada w Izbie Parlamentu. Wybiera własny gabinet i nie potrzebuje zgody parlamentu. Proponuje ustawę wewnętrzną i ma stosunkowo łatwy czas na jej uchwalenie. To dlatego, że premier jest generalnie liderem partii politycznej, która ma najwięcej liczba miejsc w Izbie Parlamentu. Jeśli to pomoże, wyobraź sobie, że kongres jest wybierany co pięć lat. Która partia kontrolowała 51\% domu, również wybrałaby prezydenta.
Prezydenta nie ma weta. Nie ma takiej potrzeby. Wszystko w parlamencie można uchwalić zwykłą większością głosów (to nieprawda, są pewne wyjątki), a ponieważ premier ma zwykle ponad 51\% mandatów, wszystko to musi się o to martwić jego partia nie słucha go W dużych sprawach, takich jak budżet, prawie zawsze głosują razem z premierem, bo gdyby przegrał wniosek, prawdopodobnie wywołałoby to przedterminowe wybory parlamentarne, a wtedy posłowie mogą stracić mandaty.
Krótko mówiąc. Władza wykonawcza jest oddzielona od procesu legislacyjnego w USA, ale nie w Wielkiej Brytanii.
Mam nadzieję, że nie będzie to mylące.Jeśli masz jakieś dodatkowe pytania, z przyjemnością na nie odpowiem.