Najlepsza odpowiedź
Marzą o tym, by poczuć to, co inni widzą, lub inni mówią, że widzą . Ślepe oko rozróżnia jasność i ciemność. Tak więc, jeśli ciemność utrzymuje się przez dłuższy czas, w końcu się normalizuje i staje się światem, którego każdy inny niewidomy musi być świadkiem przez całe życie. Natomiast wrażenie jaśniejszego obrazu daje takie samo uczucie, jakie odczuwa dziecko, gdy widzi krainę czarów. Istnieją 3 słowa kluczowe: Wyobraźnia, Abstrakt i Oczekiwanie. Cóż, dla tych, którzy nie są niewidomi, oczekiwanie nie ma wyobraźni, jest uczuciem, chęcią, tęsknotą i nie ma zamków, motyli, plaż itp. Więc ci, którzy widzą, mają oczekiwania, kiedy widzą obiekt pożądania. Wtedy wyobrażają sobie rzeczy lepiej niż ten przedmiot. I nie ma takiej koncepcji bycia abstrakcyjnym w wyjściu Oczekiwania z Wyobraźni. . Ale wtedy dla niewidomych (od urodzenia) ich sen nie ma wyobraźni. Więc dajesz osobie niewidomej kolory do naniesienia na płótno i dostajesz kilka najbardziej abstrakcyjnych obrazów, jakie kiedykolwiek powstały. Zapomnij o zamkach, plażach lub motylach, podstawowe zmysły, takie jak dotyk, węch, dźwięk i smak są jedynymi elementami budulcowymi wszelkiego rodzaju pragnień u osoby niewidomej. Kiedy smakują, oczekują innego smaku i nie wyobrażają sobie tego. Kiedy czują, spodziewają się innego uczucia następnym razem i nie wyobrażają sobie tego. Kiedy słyszą, oczywiście odnoszą się do tego, co słyszą, z tym, o czym mówi dźwięk. Zatem wybuch można nazwać trzęsieniem ziemi, a odgłos kota można oczywiście określić jako dźwięk psa i odwrotnie. Zatem osoba niewidoma nie ma wyobraźni kreacji, ale oczekuje, że usłyszy razem inny głos i usłyszy, co to znaczy / wskazuje … Nauczył mnie tego mały przykład … szkoła dla niewidomych, gdzie chociaż wszyscy uczniowie mówili o tym, czego ich nauczono / powiedziano, nigdy niczego nie gestykulowali i oczywiście nie mogli, ponieważ język ciała jest częścią wyobraźni, do której ewoluowali niewidomi. Tak więc język ciała każdego dziecka (tego, który widzi), aby przedstawić swoje wyjaśnienie, jest jego wyobraźnią wobec tego, co widzi. Ale oczekiwaniem każdej niewidomej osoby jest wszystko, co może mieć, gdy jest zaabsorbowany wszystkimi pozostałymi zmysłami. Mam nadzieję, że udało mi się to wyjaśnić. . Uśmiechaj się 🙂 (** Nie chcę nikogo urazić, ani niewidomych, ani niewidomych. To tylko osobiste zrozumienie danych zmysłów my, ludzie i ich pochłonięcie naszym stylem życia.)
Odpowiedź
Czy to prawda, że ludzie mogą być ślepi, nie wiedząc, że są ślepi? Jak to działa?
Nie jestem lekarzem, neurologiem ani naukowcem, więc nie będę próbował wchodzić w szczegóły; nawet jeśli wszystko, co przeczytałem i przypisuje mi prawdę, jest poprawne, jestem pewien, że przedstawię to szczegółowo w błędny sposób.
Zamiast tego pozwól mi porozmawiać o zespole Capgrasa.
Kiedy widząc kogoś, kogo znasz bardzo dobrze i bardzo kochasz, jak (miejmy nadzieję) twoją matkę lub ojca, twój układ nerwowy robi wiele rzeczy. Z surowych danych wejściowych twoich nerwów wzrokowych bodźce świetlne są mapowane przez szereg obszarów mózgu w na różnych poziomach szukanie konturów, jednolitych obszarów, wywnioskowanych obszarów przyległych, znajomych osób, znanych zagrożeń, pojedynczych plam barwnych poprzecinanych odgałęzieniami… wiele rzeczy.
Załóżmy teraz, że po urazie, takim jak udar uderzenie w głowę, twój mózg w większości działa tak, jak powinien, ale jedna ścieżka jest uszkodzona: ścieżka z pierwotnej kory wzrokowej do podwzgórza, która normalnie zapewniłaby, że widok twarzy twojej matki napełniłby cię głębokim poczuciem zażyłości ( i miejmy nadzieję, uczucie).
Co się dzieje? Widzisz kogoś, kto według wszystkich obiektywnych kryteriów wygląda jak twoja matka, ale któremu bardzo nietypowo nie udaje się wywołać Twojej reakcji „to jest moja matka”. Jak mózg małpy ma to pogodzić? Często kończy się to przekonaniem, że to nie twoja matka (inaczej byś to poczuł), ale ktoś udawał, że wygląda jak ona (ponieważ nie możesz znaleźć żadnej obiektywnej różnicy). Nic dziwnego, że niektóre biedne ofiary takich neurologicznych uszkodzeń zabijają swoje matki i przeszukują ich czaszki w poszukiwaniu kamer i przewodów: ich własny mózg ich oszukał, a potem co może zrobić ktoś?
Teraz, aby przywrócić to do wzrok, a co jeśli cierpisz na neurologiczne uszkodzenie, które odcina twój system wzrokowy od twojej świadomej uwagi? Pamiętaj o podobieństwach. Może twoje oczy i kora wzrokowa działają dobrze; być może możesz nawet wykazać się odruchowymi reakcjami, takimi jak mruganie, gdy coś ma uderzyć w oko, lub nawet podniesienie ręki, aby zablokować piłkę wycelowaną w twoją twarz. Jednak jeśli połączenie zostanie zerwane, nie powinniśmy po prostu zakładać, że jedna reakcja na ścieżce refleksyjnej do prostych reakcji motorycznych musi koniecznie odpowiadać świadomej świadomości rzeczy.
To niestety najlepsze, co mogę zrobić, z wyjątkiem trudniejszej, ale nieskończenie bardziej satysfakcjonującej rekomendacji: idź i przeczytaj prace Olivera Sacksa i V.S. Ramachandrana.