Najlepsza odpowiedź
Nikt nie wie. Saudyjczycy nic nie mówią, a ich szacunki mogą nawet nie być poprawne. Twierdzą, że zostało im około 70 lat ropy, ale twierdzili, że także około 10 lat temu.
Ciągle krążą pogłoski, że muszą uciekać się do agresywnych technik odzyskiwania, aby utrzymać tempo produkcji – jeśli To prawda, byłby to znak, że ich łatwe dni naftowe minęły na zawsze.
Wydaje się, że nie są w stanie zwiększyć produkcji tak bardzo, jak kiedyś, kiedy chcą wywierać (w dół) kontrolę nad ceny ropy naftowej, ale może po prostu nie chcą, aby cena ropy spadła (Saudyjczycy nie mają już pieniędzy, aby przetrwać niskie ceny ropy przez długi czas – ich wydatki rządowe są teraz tak wysokie, że potrzebują wysokiej ceny ropy, aby unikać wydawania swoich rezerw).
Pragmatyczne przypuszczenia mogą być takie, że produkcja przy obecnym tempie ma jeszcze około 20 lat w Arabii Saudyjskiej, a spada (ale nadal duża w skali globalnej) produkcja przez kolejne 20 lat. . Mogą skończyć jako ostatni znaczący producent ropy po wyczerpaniu się wszystkich innych, ale nie osiągną one dzisiejszego wysokiego poziomu, a ich łączne zarobki też mogą być niższe. Jeśli ropa stanie się rzadka i droga, ludzie szybciej będą szukać alternatyw. Wtedy może to być drogie, ale wielkość sprzedaży będzie niska, więc całkowite przychody będą niskie.
Odpowiedź
Ponieważ zielona rewolucja będzie się rozprzestrzeniać po całym świecie przez następne dziesięciolecia, produkcja ropy będzie stawać się coraz mniej opłacalna. Około 2050 r. Wydobycie ropy naftowej nie będzie już opłacalne dla większości krajów, a do 2100 r. Zasoby na Bliskim Wschodzie zostaną wyczerpane. Ale Arabia Saudyjska ma na to plan.
Wydaje się, że istnieje jakiś przenikliwy mit, że dzisiejsze gospodarki oparte na ropie nie zdają sobie sprawy, że ropa nie może trwać wiecznie. Dlatego też, gdy załamie się rynek ropy, wszystkie te narody zginą wraz z nim. Oczywiście to nieprawda. Każdy z tych krajów, od Angoli po Arabię Saudyjską, już podejmuje kroki w celu dywersyfikacji. Program Wizja 2030, prowadzony przez tak zwanego „liberalnego” księcia Mohammada bin Salmana (co tak naprawdę oznacza, że znajduje się kilka kroków na lewo od ajatollahów), wzmocni sektory takie jak turystyka i dobra konsumpcyjne. Miejmy nadzieję, że doprowadzi to Arabię Saudyjską do przeniesienia norm społecznych z XV wieku na XIX.
Podsumowując, koniec ropy w Arabii Saudyjskiej i we wszystkich gospodarkach opartych na ropie będzie tylko drobny problem związany z dywersyfikacją ich gospodarek, głównie w imię zachowania władzy, ale z efektem ubocznym liberalizacji.