Najlepsza odpowiedź
Królowa Gertruda tak mówi. „Dama” to królowa gracza w „Morderstwie Gonzago”, „AKA” w pułapce na myszy, czyli gra w grze, którą Hamlet przygotowuje dla króla, królowej i kortu. W grze-w-zabawie dama protestuje przeciwko mężowi, że nigdy nie wyjdzie ponownie za mąż, jeśli jej mąż, król, umrze. Gertruda ma na myśli, że gdyby pani była naprawdę szczera w tym, co mówi, nie musiałaby tego tak mocno podkreślać. Komentarz Gertrudy stał się przysłowiowy dla takiej sytuacji. Hamlet zamierza „The Murder of Gonzago” jako dosadny komentarz do sytuacji na duńskim parkiecie i hipokryzji zawodniczki Królowej (w rzeczywistości wychodzi ponownie za mąż wkrótce po swoim mężu) śmierci) jest ostrą krytyką Hamleta pod adresem jego matki: że jej pozorny żal z powodu śmierci jego ojca nie mógł być szczery, kiedy tak szybko wyszła za mąż. Dlatego też ironią jest, że królowa Gertrude krytykuje królową gracza, kiedy Gertruda jest jest winny tego samego przestępstwa.
Odpowiedź
„Wybrykane usposobienie” Hamleta oznacza, że zamierza udawać, że stracił rozum. Pod pozorem szaleństwa wie, że będzie miał pozwolenie na mówienie i robienie rzeczy nieoczekiwanych i innych dotyczących rzeczy. Klaudiusz jest dogłębnie świadomy, że uzurpował sobie tron (to przemówienie w Akcie 1, w którym zwraca się do sądu i wyjaśnia swoją decyzję o objęciu tronu – zagrożenie ze strony wodza Fortinbrasa – i wymienia Hamleta jako swojego następcę, jest jego najlepszym wysiłkiem w usprawiedliwieniu uzurpacja). Ale zna Hamleta wystarczająco dobrze, by zrozumieć zagrożenie, które reprezentuje. Hamlet jest kochany przez ludzi, błyskotliwy i oddany zamordowanemu ojcu, więc Klaudiusz ma powody, by się go bać. Udając szaleństwo, Hamlet może podjąć działania, które Klaudiusz przypisuje głębokiej żałobie po śmierci ojca. Jak Hamlet mówi matce, żałoba publiczna to rola, którą mężczyzna może odegrać . Smutek Hamleta jest prawdziwy, ale jego szaleństwo jest grą, choć w chwilach głębokiej namiętności (jego scena „zabrać cię do klasztoru” z Ofelią i naszyjnikiem -porównanie np. sceny w sypialni matki) traci panowanie nad sobą i posuwa się za daleko, czego dowodem jest zabicie Poloniusza. Myślę, że ten moment na cmentarzu, kiedy Hamlet trzyma czaszkę Yoricka, łączy dwie role odgrywane przez Hamleta, publiczną i prywatną. Publicznie odegrał szalonego głupca z wielkim skutkiem. Prywatnie tęsknił za uwolnieniem śmierci. Błazny, podobnie jak Yorick, mieli pozwolenie na mówienie i robienie rzeczy, których nikt inny nie mógł, nawet kpiąc i drażniąc się z króla, jak to robił głupiec Leara. Hamlet uzurpował sobie rolę głupca, tak jak Klaudiusz uzurpował sobie rolę króla, a gra szaleńca daje Hamletowi pożyczoną wolność, by ostatecznie zemścić się.