Najlepsza odpowiedź
Istnieją 3 dobre odpowiedzi, ale poproszono mnie o dodanie do tego tematu, abym mógł wzmocnić mało. „Gen” może być genem regulatorowym, który nie koduje białka, istnieje wiele rodzajów genów. Istnieją geny tRNA, rRNA itp. ORF lub otwarta ramka odczytu jest dokładnym dopasowaniem do pytania – kod ORF dla białka, mimo że niektóre z nich nigdy nie wytwarzają rzeczywistego białka w komórce. Jedna z różnic między gen STRUKTURALNY (który produkuje białko) i ORF są takie, że istnieje jakiś inny czynnik, który powoduje ekspresję genu – na przykład musi istnieć region promotorowy (w bakteryjnym DNA), który „przyciąga uwagę” polimerazy RNA Niektóre ORF nie mają promotora, więc nigdy nie stają się RNA. Musi istnieć miejsce wiązania rybosomu (w bakteriach), aby po dokonaniu transkrypcji DNA na mRNA, rybosom „zainteresował się” wytwarzaniem z niego białka. ORF może z łatwością tego brakować. Przyznam, że nie jestem ekspertem od ekspresji eukariotycznej – struktura chromatyny znacznie utrudnia sprawę. Myślę, że istnieje wiele czynników transkrypcyjnych itp., Które muszą znajdować się we właściwym miejscu, aby nastąpiła ekspresja genów.
Odpowiedź
Niektóre z nich kodują RNA o niezależnej funkcji i nie jest tłumaczony na białko.
Niektóre z nich zakodowały sekwencje regulatorowe dla części, które kodują RNA i białka.
Wiadomo, że co najmniej połowa z nich nie pełni żadnej istotnej funkcji. Ta część obejmuje „skamieniałe” geny unieszkodliwione przez mutacje, inaktywowane pozostałości sekwencji wirusowych wprowadzonych wcześniej do genomu przez infekcje wirusowe w odległej przeszłości oraz pasożytnicze sekwencje DNA, które przeskakują wokół genomu, pozostawiając w każdym miejscu dodatkowe kopie samych siebie.
Pozostała część nie ma żadnej znanej funkcji, ale dla której niektóre jeszcze nieznane funkcje nie zostały wykluczone.
Uwaga na temat wyników ENCODE:
Z badania ENCODE wiadomo, że 80\% ludzkiego genomu wykazuje „aktywność biologiczną”.
Jednak „aktywność biologiczna” NIE jest tym samym, co „funkcja”.
W badaniu ENCODE wykorzystano a, powiedzmy, bardzo szeroka definicja „aktywności biologicznej”. Zasadniczo, jeśli sekwencja przylgnęła do dowolnego białka z nawet najmniejszym powinowactwem, nawet w najbardziej niespecyficzny sposób, lub została transkrybowana w nawet najmniejszym stopniu, liczyła się jako „biologicznie aktywna”.
Tak więc stary wirus retrowirusowy sekwencja, która zachowała wystarczająco dużo swojej starej sekwencji promotora, aby na krótko związać częściowy kompleks transkrypcyjny, nawet jeśli takie wiązanie było niewystarczające do wyzwolenia jakiejkolwiek prawdziwej transkrypcji, liczyłaby się w ENCODE jako posiadająca „aktywność biologiczną”.
A pasożytniczy gen skaczący podczas kopiowania się i przeskakiwania do nowej lokalizacji liczyłby się jako posiadający „aktywność biologiczną”.
Martwy gen z mutacją przesunięcia ramki, który wytwarza bełkotliwe mRNA, którego nie można przetłumaczyć na białko z powodu braku kodonu START liczyłoby się jako „biologicznie aktywne”.
Gen z mutacją, która wytworzyła przedwczesny kodon STOP, w taki sposób, że ulega on translacji do skróconego, złamanego białka, które nic nie robi i po prostu podlega recyklingowi liczyłby się również jako „biologiczny” Ly active ”.
W każdym z tych przypadków„ aktywności biologicznej ”byłoby dość naciąganiem twierdzenie, że dana sekwencja DNA ma„ funkcję ”.