Najlepsza odpowiedź
Fonologia to nauka, która bada dwa różne, ale powiązane ze sobą obszary: 1) dźwięki mowy i zmiany dźwięków w czasie 2) fonetyka i fonemika języka w określonym momencie.
W przypadku pierwszej „wielka zmiana samogłoski” byłaby przykładem zmian dźwiękowych w wymowie języka angielskiego, które miały miejsce w Anglii między 1350 a 1600. Poprzez Wielkie Przesunięcie Samogłoski wszystkie długie samogłoski w języku średnioangielskim zmieniły swoje wymowa.
W przypadku drugiego, można przyjrzeć się konkretnej wymowie słów w różnych pozycjach w zdaniu. Pomyśl o słowach „muszę” i „mam dwa”… Mam dwa samochody, a ja muszę jechać. W pierwszym przypadku słowo „mieć” wymawia się jako „HAV”, w drugim zaś wymawia się je jako „HAFF” pomimo tego samego słowa, po którym następuje doskonały homonim. Badanie, dlaczego i jak takie dźwięki są wytwarzane, byłoby przykładem fonologii. Można też przyjrzeć się popularnemu obecnie wyrażeniu „strona główna”, gdzie w latach 90. te dwa słowa były wymawiane, jak można się domyślić, z akcentem na słowo „strona”. Dziś wyrażenie stało się „stroną główną”, a akcent został umieszczony na pierwszej sylabie. To przykład solidnej zmiany w naszym życiu. Fonologia zajmowałaby się także różnicami regionalnymi, jak w wymowie słowa „tłusty”, które w północnych Stanach Zjednoczonych wymawia się z dźwiękiem „s”, ale w południowych Stanach Zjednoczonych wymawia się z dźwiękiem „z”. Powinieneś znaleźć w Google „fonologię”, aby uzyskać pełniejsze wyjaśnienie; Mam nadzieję, że kilka przykładów, które podałem, zachęci Cię do tego.
Odpowiedź
Mówiąc prościej, fonologia to badanie systemu dźwiękowego używanego w mówienie w języku. Każdy język ma zestaw fonemów (dźwięków), które są używane podczas wymawiania słów, zwrotów, zdań i tekstów. Obejmują one zakres od pojedynczych fonemów (np. / K /, / l /, / f /, gdzie są podzbiorem fonetyki) do sposobu, w jaki dźwięki wpływają na siebie nawzajem w słowach i między wyrazami, po zmiany intonacji stosowane do wpływania na znaczenie (niektóre języki używaj intonacji do zmiany znaczenia, inne wyłącznie do zmiany nastawienia lub zamiarów emocjonalnych), do całych systemów tych odpowiednich do różnych kontekstów: (np. czytelnicy wiadomości rzadko używają tego samego zakresu fonologii, co nastolatki na przyjęciu).
Nie jestem absolutnie pewien, czy to ostatnie z nich jest właściwym zastosowaniem terminu „fonologia”, ale sensowne jest myślenie na „poziomie tekstu” w ten sposób, jeśli mamy postrzegać cel języka jako szeroko rozumiany raczej niż wąsko jako opisywanie podzbiorów .
Główną ideą fonologii jest to, że to sposób, w jaki tworzone jest znaczenie, dzięki czemu znaczenie może się zmienić nawet przez zmianę fonemu – „ wziąć / piec. Oczywiście podkreślanie różnych słów może zmienić znaczenie, choć na innym poziomie: „I POTRAFIĘ jeździć na rowerze!” / „Mogę jeździć na ROWER ” / ” Umiem jeździć na rowerze”. Ponadto komik, który „przybiera” głos komentatora piłkarskiego, opisując kogoś, kto robi ciasto, tworzy niedopasowanie w oczekiwanym znaczeniu, co jest zabawne.
Przepraszamy. Powiedziałem „po prostu”, prawda?