Najlepsza odpowiedź
Termin „rutynizacja charyzmy” odnosi się do twórczości Maxa Webera, niemieckiego filozofa uważanego za jednego z założycieli ojcowie socjologii.
W Encyclopedia of Religion and Society (William Swatos, jr – red.) znalazłem następujący opis rutynizacji. „Szczególnie w socjologii Maxa Webera proces, w którym charyzma stabilizuje się w trwających strukturach władzy. Według Webera każdy uprawniony autorytet społeczny jest zakorzeniony w charyzmie, ale ponieważ charyzma opiera się na osobistej relacji między naśladowcą a liderem, charyzmatyczny autorytet jest z natury niestabilny ; to znaczy nie może bezpośrednio przetrwać utraty lidera. Jeśli organizacja społeczna ma przetrwać, musi nastąpić jakaś forma rutyny; należy ustalić uporządkowane (lub rutynowe) określenie, kto zgodnie z prawem sprawuje władzę. Według Webera, dwa główne rodzaje rutynizacji to tradycyjny i racjonalno-prawny. W tradycyjnej strukturze osoba jest rozumiana jako dziedzicząca w jakiś sposób charyzmę, często z mistyczną sankcją (np. Królewskość). W strukturach władzy racjonalno-prawnej służy temu zbiór praw lub reguł. Struktury autorytetów w świecie rzeczywistym mają zwykle mieszany charakter. Być może najważniejszą formą rutynizacji dla społecznych studiów naukowych nad religią jest charyzma urzędowa, tradycjonalistyczna struktura, w której „urząd”, do którego funkcjonariusz jest zwykle „wyświęcany”, jest uważany za święty (np. przekazują świętość z kolei czynom okupanta, bez względu na jego ogólny charakter moralny y. ”
Mówiąc prościej, gdy rozwinął się charyzmatyczny przywództwo, zasady, rytuały i kolejność sukcesji są ustalane w celu, aby struktura autorytetu przetrwała utratę charyzmatycznego przywódcy.
Jeśli obejrzysz wystarczająco dużo filmów, zobaczysz, że proces ten może zakończyć się sukcesem z dwoma skutkami . Charyzmatyczny przywódca jest również prawdziwym nauczycielem i dobrze szkoli swoich uczniów, aby postępowali tak, jak zrobił to pierwotny przywódca. Z drugiej strony, zwolennicy pomijają główną lekcję i postępują zgodnie z zasadą „udawaj, aż się uda”, az czasem przywództwo traci kontakt. Wydaje się, że wszystkie duże organizacje, religijne czy polityczne, wpadają w tę pułapkę.
Mam nadzieję, że to pomoże ci zrozumieć. Znalezienie odpowiedzi za pomocą wyszukiwarki Googel wydało mi się interesujące. Nie jestem ekspertem