Najlepsza odpowiedź
Dlaczego na Antarktydzie nie ma niedźwiedzi polarnych
Niecałe 500 000 lat temu niedźwiedź polarny (ursus maritimus) zstąpił na półkuli północnej od niedźwiedzia brunatnego (ursus arctos). Ponieważ epoka lodowcowa odcięła część populacji niedźwiedzi od innych, prawdopodobnie za pomocą lodowców, tylko te, które potrafiły przystosować się do trudnych warunków, mogły przetrwać i przekazać swoje geny. Nadal są tak blisko genetycznie, że kiedy się krzyżują, dają doskonale zdolne do życia potomstwo. Ponieważ niedźwiedź brunatny zajmował znaczną część półkuli północnej poniżej koła podbiegunowego, niedźwiedź polarny zajął ląd, a raczej lód morski w tym kręgu.
Niedźwiedź polarny mógł wyewoluować wokół europejskiej Arktyki lub wyspy ABC na Alasce. Najstarsza skamielina niedźwiedzia polarnego została znaleziona na wyspie Svalbard, a niedźwiedzie brunatne z wysp ABC są genetycznie bliższe niedźwiedziom polarnym niż innym niedźwiedziom brunatnym. Z każdego miejsca nowe gatunki niedźwiedzi mogły wędrować do dowolnej części Arktyki, ponieważ w tamtym czasie niższy poziom morza umożliwiał wznoszenie się Beringian Land Bridge. Nawet bez takiej wygody niedźwiedzie polarne mogłyby migrować z jednego miejsca na drugie i wszędzie pomiędzy, ponieważ są niesamowitymi pływakami. Udokumentowano, że jeden niedźwiedź polarny przepłynął 200 mil w poszukiwaniu lodu morskiego, którego potrzebował do rozwoju. Jego prędkość w wodzie wynosi sześć mil na godzinę.
Ani dzisiaj, ani w momencie oderwania się od niedźwiedzia brunatnego, niedźwiedzie polarne nie miały możliwości dotarcia do Antarktydy. W żadnym momencie podczas ich ewolucji Antarktyda nie była połączona z żadnym innym kontynentem. Nawet gdyby istniało połączenie, wędrówka 6000 mil odbyłaby się nad lądem, na którym niedźwiedź nie mógłby przetrwać. To eliminuje transport lądowy. Chociaż jest dobrym pływakiem, niedźwiedź też nie mógł pływać tak daleko. Gdyby to nigdy nie ustało, oznaczałoby to 1000 godzin lub ponad 41 dni intensywnego wysiłku bez jedzenia. Spaliłby swoje zasoby energii na długo przed przybyciem i śmiercią. Wystawiony tak długo, stałby się również ofiarą wielorybów-zabójców i rekinów. Dlatego niedźwiedzie polarne istnieją na Antarktydzie tylko w fikcji, ale nie w rzeczywistości. Twain nigdy się nie spotka.
Odpowiedź
W dlaczego niedźwiedź polarny istnieje tylko na biegunie północnym?
umm, one nie. Zobacz mapę na tej stronie: http://www.theanimalfiles.com/mammals/carnivores/bear\_polar.html
W rzeczywistości prawdopodobnie nie będziesz często spotykał niedźwiedzia polarnego na biegunie północnym, ponieważ zimą lód jest zbyt gruby, aby mógł penetracji, aby nie mogły złapać żadnych fok, a latem jest zbyt niestabilne, więc wpadłyby do wody.
Ale niedźwiedzie polarne żyją wokół Arktyki. Tak właśnie działają zwierzęta. To znaczy, dlaczego pawiany można znaleźć tylko w Afryce? Wszystkie zwierzęta wypełniają pewną niszę.
Jestem zaskoczony, że mówisz, że nie odpowiadasz za pomocą lamarckowstwa. Kto u licha udziela obecnie lamarckowskich odpowiedzi? Jedynymi ludźmi, których znam, że lamaryzmem jest lamaryzm, są MOW, którzy nie wierzą którekolwiek z nich, ale starają się zdyskredytować ewolucję.
Zauważ, że nawet przy obecnym zasięgu, niedźwiedzie polarne i brunatne rywalizują o pożywienie w niektórych miejscach. Przystosowanie się do chłodniejszego klimatu jest ewidentnie ewolucyjną strategią wykorzystania zasobów (zwłaszcza fok), z których nie korzystały inne drapieżniki.
Myślałem, że ewolucja będzie całkiem jasna. wiecie, co mówi zapis kopalny, ale sposób, w jaki działa ewolucja, byłby taki, że niedźwiedzie z białą skórą i zdolnością do dobrego pływania i większymi warstwami tłuszczu, aby chronić je przed zimnem (ale także mechanizmy radzenia sobie z dość ciepłym latem), niedźwiedzie te miałyby większe szanse przeżyć do dorosłości, gdyby urodziły się w chłodniejszym klimacie, a te niedźwiedzie, które nie były tak przystosowane, byłyby bardziej narażone na śmierć. Te niedźwiedzie byłyby nieco bardziej skłonne do przekazywania tych cech, a po wielu pokoleniach wszystkie niedźwiedzie, które nie mogły znieść zimna, zostałyby wyhodowane w tym regionie.
Widzisz to samo w każdym miejscu. Na wyspach często stwierdza się, że populacja ssaków staje się mniejsza, a populacja gadów staje się większa ( Karłowatość wyspowa ). Słynny przypadek ćmy pieprzowej w Anglii w XIX wieku pokazuje, że zmiana koloru może nastąpić dość szybko. Ćmy zmieniły kolor (oczywiście nie w sposób lamarcki, co faktycznie się stało, to fakt, że jasne ćmy były zjadane i tak mniej rozmnażane, aż wkrótce większość białych ćmy wymarła) w ciągu 50 lat, w odpowiedzi na zmianę środowiska. Możesz o tym przeczytać tutaj: Ewolucja ćmy pieprzowej