Najlepsza odpowiedź
Według https://www.getnitrogen.org/pdf/graham.pdf, wielkość (w stanie gazowym) zależy na temat tego, jak go mierzysz, i jest szacunkiem dla wszystkich wymienionych metod.
Dla tych, którzy nie chcą skorzystać z linku, w ostatnim akapicie podano niektóre rozmiary oszacowane różnymi metodami:
Doniesienia literaturowe dotyczące średnic kinetycznych cząsteczek O2 i N2, pochodzące z kilku różnych typów pomiarów eksperymentalnych, podają nieco inne wartości, ale wszystkie pokazują, że O2 ma nieco mniejszą średnicę niż N2. Pokazują to następujące przykłady wyrażone w jednostkach angstremów (jedna jednostka Angstroma to 10 do -10 miernika mocy, czyli jedna dziesięciomiliardowa część metra): z danych lepkości gazu O2 2,96 i N2 3,16 (różnica 0,20); z danych interakcji van der Waala, O2 2,90 i N2 3,14 (różnica 0,24); z danych dotyczących załamania molekularnego, O2 2,34 i N2 2,40 (różnica 0,06). Inne eksperymenty, mniej stosowane w sytuacjach transportowych, np. z najbliższego opakowania, kiedy dwie cząsteczki istnieją w zamarzniętym stanie stałym w bardzo niskich temperaturach, nadal wykazują, że O2 jest mniejszy niż N2 (O2 3,75 i N2 4,00, różnica 0,25).
Odpowiedź
Tlen jest reprezentowany przez symbol O. Podobnie azot to N, a neon to Ne (ponieważ N był już używany) .Ze względu na liczbę protonów i neutronów tworzących jądro możemy obliczyć masę, którą zrobić względem atomu wodoru H, który nazywamy 1. O ma masę 16 razy większą, N 14 razy większą i neonową 20. Są one znane jako względne masy atomowe (lub w czasach moich studentów, masy atomowe).
Jeśli weźmiemy te masy w gramach, otrzymamy mol pierwiastka. Przy standardowej temperaturze i ciśnieniu (wi Znane jako standardowa temperatura i ciśnienie) 0 ° C i jednej atmosferze (101,325 kPa) stwierdzamy, że 20 g neonu zajmuje objętość 22,4 litra.
Nasza teoria gazów mówi, że ta sama liczba Cząsteczki gazu powinny zajmować tę samą objętość przy tej samej temperaturze i ciśnieniu. Jednak okazuje się, że tlen i azot zajmują po 11,2 litra.
Prowadzi nas to do wniosku, że te pierwiastki sklejają się parami. Tak więc mówimy, że pierwiastkiem tlenu jest O, ale substancja tlen jest obecna jako O2. To ważny sposób, w jaki po raz pierwszy obliczono liczbę atomów sklejających się ze sobą, tworząc cząsteczki.