Najlepsza odpowiedź
Poesidon i Demeter mieli dwoje dzieci. Zgodnie z mitem, opłakiwała utratę Persefony i uwiodła ją podczas przypływu podczas pełni księżyca. Mieli boga konia, Ariona i Despoena, boginię owoców, znaną Rzymianom jako Pomona. Od tamtego czasu istnieje ścisły związek między końmi, księżycem i morzem. Kiedy konie biegną po plaży po odpływie, pozostawiają wrażenie przypominające sierp księżyca.
Odpowiedź
Ogólnie rzecz biorąc, muszę powiedzieć, że Hades byłby lepszy od trzy. Król Podziemia służy swemu królestwu i bardzo rzadko wtrąca się w sprawy innych bogów. Pomimo rządzących rzeszami, a nawet hordy dzieci i wnuków spłodzonych przez Nyxa i Erebusa mieszkających na jego ziemiach, a także w głębinach Tartaru, nigdy nie doznał buntu ani próby zamachu stanu ze strony poddanych.
Wydaje się, że sprawiedliwie rządzi Zaświatami, a kiedy miał Persefonę jako swoją królową, pozwolił zwykłym ludziom mieć lepsze życie pozagrobowe (kult Misteriów Eleuzyjskich, który uhonorował przede wszystkim Persefonę i Demeter, obiecał błogosławione życie pozagrobowe dla wtajemniczonych , bez zwykłych wymagań bycia bohaterem, królem lub potomkiem bogów, którzy często byli potrzebni, aby wejść do Elizjum). Chociaż chciałbym przypisać Persefonie i Demeterowi większą zasługę za tę zmianę w greckim życiu pozagrobowym, oczywiście Hades nie sprzeciwiał się tej poprawie. Wcześniej większość ludzi w greckim świecie uważała, że ich przeznaczeniem jest mrok i mglisty spokój.
Główną wadą Hadesa była jednak zaborczość wobec Persefony. Nasza nowoczesna wrażliwość sprzeciwia się jego porwaniu (podobnie jak jej matka Demeter), ale jak na czasy, w których miał miejsce mit, był prawie w normach społecznych. Zdobył pozwolenie Zeusa, więc w opinii mężczyzny nie było też wymagane, aby mieć również pozwolenie Demeter. Jednak nauczył się swojego szaleństwa, gdy Demeter zbuntował się i przeklął Ziemię na głód, co doprowadziło Zeusa do zmuszenia Hadesa do uwolnienia Persefony przez część roku.
Poza jednym romansem z nimfą Minthe, Hades był wierny Persefonie. To więcej, niż możemy powiedzieć o Zeusie i Posejdonie, których seryjne gwałty na bogińach, nimfach i śmiertelnych kobietach zaludniły świat nowymi bogami, domami królewskimi i półbogami. W witrynie http://theoi.com (doskonałe źródło) znajdują się całe strony poświęcone wymienianiu hord dzieci. Obaj królowie z okrutną gorliwością lekceważyli swoje żony.
W większości przypadków Zeus był przeważnie nieobecnym rodzicem, często niewiele robiąc, by interweniować, gdy jego upokorzona siostra-żona, Hera, próbowała ukarać jego kochanki i małżeńskie dzieci (np. nie zrobił nic, by powstrzymać smoka Pythona przed próbą zabicia Leto, Apolla i Artemidy).
Zeus, król Olimpu, chociaż był zdolny do wielkoduszności, kiedy miał na to ochotę, rozdał ją nierówno, i często interpretował modlitwy w taki sposób, że stały się przekleństwami. Przykłady obejmują nadanie kochankowi Eosa, Tithonusowi, nieśmiertelności, ale nie wiecznej młodości, pozostawiając w ten sposób nieśmiertelnego, uschniętego starca cierpiącego straszliwy ból w miarę upływu lat. Albo umieszczenie kochanka Selene, Endymiona w wiecznym śnie, aby był dla niej „zawsze taki piękny”, pozbawiając Selene satysfakcjonującego związku.
Inne okropne czyny Zeusa to dwa przypadki kanibalizmu. Najbardziej znanym jest spożycie jego pierwszej żony, Metis. Oszukał ją, by przekształciła się w muchę, a następnie ją połknął (w niektórych wersjach została całkowicie zjedzona; w innych pozostała muchą brzęczącą wokół jego umysłu, dając mądrość). Miało to na celu zapobieżenie przepowiedni, że Metis urodzi syna większego niż Zeus. Innym przykładem, zgodnie z orficką tradycją, był fakt, że Zeus pochłonął pierwotnego boga życia, Phanesa, przejmując w ten sposób władzę.
Posejdon, król mórz, był irytujący, małostkowy i kapryśny. Regularnie wdawał się w konflikt z innymi bogami o własność domen (np. Ateny i Argos) i słabo przegrywał.
Jak wspomniano powyżej, był seryjnym gwałcicielem, ale być może jego najbardziej znanym oburzeniem na kobiety był przeciwko własnej siostrze. Podczas gdy Demeter opłakiwała utratę Persefony, gdy Hades ją porwał, Posejdon udawał chęć pomocy, a następnie próbował ją zgwałcić. Zamieniła się w konia, by uciec, ale nie odstraszył go.