Beste antwoord
Laat me één ding verduidelijken. We houden ervan om woorden te manipuleren en ze “raar” te laten klinken om een idee over te brengen. U hoort bijvoorbeeld vaak “carinissimo”, wat zich vertaalt als “heel schattig”.
Bovendien hoort u vaak “bellissimo”, wat zich vertaalt als “mooi, geweldig”, enzovoort. Bellissimo kan in feite verwijzen naar een persoon, maar ook naar een ervaring of een ding.
We zeggen bijvoorbeeld vaak bellissimo viaggio (prachtige reis) of bellissima vacanza (heerlijke vakantie ) enzovoort.
Aan de andere kant, wanneer we iets negatiefs willen overbrengen, gebruiken we andere vormen. Om bijvoorbeeld een slechte jongen te zeggen, kunnen we natuurlijk de exacte vertaling gebruiken, namelijk cattivo ragazzo, maar we gebruiken ook vaak het woord ragazzo (jongen) en maken er ragazzaccio van, wat een slechte, vervelende boy.
Kortom, dit soort manipulaties worden alteraties (alterazioni) genoemd. We hebben vier vormen van wijzigingen: verkleinwoord (it. diminutivo ), vertedering (it. vezzeggiativo ), augmentatief (it. accrescitivo ) en pejoratief (it. dispregiativo ).
Hoe werken die? Je neemt een woord en verwisselt de laatste klinker door een achtervoegsel.
Bijvoorbeeld, je neemt bello (mooi), wisselt de laatste klinker bel- o met een augmentatief achtervoegsel (in dit geval -issimo) en je krijgt bellissimo (heel mooi). Hoewel er mensen zijn die mooi zijn, maar niet zo erg om “bello” genoemd te worden. We moeten een alternatief woord gebruiken om dat uit te drukken.
Hoe los je het probleem op? Gemakkelijk, neem bell-o en maak het in bell-occio of bell-ino, wat op zijn beurt een schattig persoon betekent. De eerste vorm, bell-occio is vertedering, terwijl de tweede bell-ino verkleinwoord is. Soms worden ze allebei gebruikt om genegenheid uit te drukken.
Neem ook ragazzo (jongen) en maak er ragazzino (achtervoegsel –ino) van en dit betekent kleine jongen. En je kunt het natuurlijk ook gebruiken om onvolwassenheid uit te drukken. Een volwassen persoon die zich bijvoorbeeld als een kleine jongen gedraagt, wordt “ragazzino!” Dit is de verkleinvorm.
Last but not least, laten we ragazzo nemen en het maken in ragazzone (achtervoegsel –een) en dit betekent grote jongen, wat meestal bedoeld is als grootte maar ook als kracht. Dit is de ondersteunende vorm.
Met andere woorden, het grappige deel van de Italiaanse taal is dat je een woord kunt nemen en er een geheel andere betekenis aan kunt geven volgens het achtervoegsel dat je gebruikt.
Probeer nu uw eigen woorden te verzinnen …
Gerelateerd boek: Wannabe Italiano
Antwoord
Moeilijk te vertalen om twee redenen. In de praktijk betekent het heel mooi, prachtig, maar grammaticaal is het achtervoegsel issimo voor de overtreffende trap, dus de juiste letterlijke vertaling zou de mooiste zijn, wat we een eeuw of zo geleden in het Engels zeiden als we wilde gewoon onze bewondering uiten. De andere reden is dat, hoewel het Italiaanse woord is vertaald als “mooi”, het kan worden gebruikt voor “knap” (voor mannen). Maar dat is niet alles. Het betekent echt zoiets als geweldig of geweldig. Ik herinner me dat ik ooit een Dario Argento slasher-film zag en dat mijn Italiaanse vrienden het beschreven als bellissimo; mooi is geen bijvoeglijk naamwoord dat zou kunnen zijn gebruikt voor een horrorfilm in het Engels. We zouden kunnen zeggen dat de film ‘geweldig’ of ‘geweldig’ was. Laat je echter niet te gek worden als een Italiaan je beschrijft als ‘bello / a’ of zelfs ‘bellissimo / a “zoals het woord is opgeblazen en dit betekent meestal niet meer dan” geweldig “(dat ook zijn stempel heeft verloren in het Engels). Als je je verkleedt in Italië, zeggen mensen altijd dat je er “bello / a” uitziet, zelfs als je een boeman bent.