Beste antwoord
Het betekent “hallo mijn vriend” als het rechtstreeks wordt verhandeld.
Het wordt bijna nooit gebruikt in de huidige Frans, behalve wanneer iemand je iets probeert te verkopen en niet je “echte vriend” is, zoals de “bonjour chef” wat “hallo chef” betekent, die je in Doner Kebabs zult horen om sympathie aan te wakkeren.
Omdat als je geen vrienden bent met iemand in de Franse cultuur, je traditioneel (… koud, zouden anderen zeggen) dan uit respect “Bonjour Madame / Monsieur” zeggen voor “Hallo lieve mevrouw / meneer”.
Als je echt vrienden bent, zeg je gewoon “Salut! Ca va?” ou “Bonjour! Ca me fait plaisir de te voir! Ca fait longtemps, comment tu vas?” voor “Hallo! Het is al een tijdje geleden, hoe gaat het met je?”
Ik beantwoord deze vraag met details omdat ik in het geheim hoop dat een van mijn Marokkaanse beste vrienden zal tegenkomen het op een dag, denk aan mijn glimlach elke keer dat hij “bonjour mon ami” tegen me zei, en lach :): het is soms geweldig om een vriend te hebben die de dingen meer benadrukt dan wat traditioneel Frans Fransen heeft geleerd. Hallo toekomstige Amine! Bel me!
Antwoord
De zin Fous-moi le camp is een prachtig voorbeeld van wat is soms de “ethische datief” genoemd (waarvoor ik deze definitie vind op de Merriam-Webster-site : “een informeel gebruik van de datief van een voornaamwoord voor een persoon aan wie het een vage zorg toeschrijft over de kwestie in kwestie “). Een ander, minder zout voorbeeld is: Mange-moi la soupe , met de kracht van” Eet nu je soep, er is een schat. ”
Wat betreft de versie Fous-moi le con , ik vermoed dat het een verkeerde vertaling is, zoals vermeld in het antwoord van de heer Oliver Howe: “De vraag benadrukt de moeilijkheid van veel Engelssprekenden om onderscheid te maken tussen de klanken van nasalised o en nasalised a in het Frans. ”
Fous-moi le camp doet denken aan Fous -moi la paix (= “laat me de f ** k met rust”). De TLFi-vermelding geeft voorbeelden van zowel foutez lui la paix en foutre le camp uit hetzelfde jaar (1790). Het persoonlijke voornaamwoord is logischer in het ene (“Laat me met rust”); hoogstwaarschijnlijk is het geleend door de ander (“Wegwezen hier… voor mij”).
Wat betreft hoe foutre tot op deze manieren worden gebruikt, heb ik de volgende accounts bedacht.
- Oud Frans had een woord bouter wat betekent “hit, push , drukken, omverwerpen; put, place ”(zie vermelding in Godefroi ). Het was zelfs tot in de 17e eeuw een vrij algemeen woord. Nu zou een commando zoals Boutez-moi la paix (= “Geef me vrede, geef me vrede, stuur vrede op mijn manier”) volkomen logisch zijn geweest (hoewel Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit een exemplaar van heb gezien). Vervang Foutez door Boutez , en het geluid lijkt erg op elkaar, maar de uitdrukking is nu meer humoristisch en mogelijk nadrukkelijker, vanwege de obscene substitutie. Daarna zal de tweede persoon enkelvoud fous worden gebruikt indien van toepassing.
- Ik veronderstel dat, voor fous le camp , de oorspronkelijke uitdrukking was fuis le camp (= “Vlucht uit het kamp!”). Ook hier was foutre een humoristisch-nadrukkelijk-obsceen substituut voor het oorspronkelijke werkwoord fuir. (De moi , zoals hierboven voorgesteld, werd later toegevoegd.)
Jean-Louis Curtis heeft een verhaal (inclusief in La France mépuise [1992]) die het idee presenteert dat in de nasleep van 1968 het gebruik van verschillende vulgaire uitdrukkingen zoals die met foutre werd veel algemener. Het zou best waar kunnen zijn.
Ik ben verheugd de volledige vervoeging van foutre te vinden op WordReference.com .