Najlepsza odpowiedź
Nacisk nie jest do końca napięty; to jest nastrój. A czasownik emfatyczny nie jest całkiem czasownikiem; jest to czasownik posiłkowy, który podkreśla główny czasownik.
Forma z naciskiem podkreśla, że wydarzyło się działanie. Jest również używany w pytaniach i zdaniach przeczących.
Past emphatic (auxiliary) verb: did + regular verb
Czas przeszły: Mike pojechał na lotnisko odebrać ciocię Bess.
Dawniej Emphatic: Michał zrobił jechać na lotnisko, aby odebrać ciocię Bess.
Czasownik emfatyczny (pomocniczy): nie + czasownik regularny
Czas teraźniejszy; Michał odwiedza swoją babcię w każdy weekend.
Przedstaw Emphatic: Michał robi odwiedza swoją babcię w każdy weekend .
Nie ma mowy o przyszłości, ponieważ „nie można podkreślić czegoś, co nie zostało jeszcze zrobione.
Forma z naciskiem używa czasownika zrobić z obecną formą czasownika.
Dolar nie idzie aż tak daleko kiedyś.
Nie poszedłeś na lotnisko tak ubrany, prawda?
Nie mów do mnie tym tonem, młody człowieku!
Nie używamy tego rodzaju języka w tym domu!
Wreszcie możemy być dobitni w tonie bez używania empatycznych czasowników.
Nie idziesz do AI rport ubrany w ten sposób!
Odpowiedź
Dzięki za A2A. To pytanie można interpretować na kilka sposobów, jak pokazują inne odpowiedzi. Zakładam, że ma to odnosić się do sposobu, w jaki wymawiamy słowa, aby je podkreślić: akcent przez intonację / prozodia .
Jeśli próbujesz tylko nauczyć się angielskiego jako drugiego języka i chcesz wiedzieć, jak się go wymawia, ale nie chcesz znasz wszystkie te szczegóły techniczne, najlepszą radą jest po prostu posłuchać native speakerów i spróbować ich naśladować. To skomplikowane, ale jeśli znajdziesz jakiś sposób na podkreślenie właściwych sylab, zostaniesz zrozumiany, a tego najlepiej nauczyć się praktyką, a nie wyjaśnianiem.
Stres można wskazać na kilka sposobów w różnych językach, a wszystkie one odgrywają rolę w języku angielskim:
- Głośność / głośność / intensywność / widoczność: jest to główny czynnik przynajmniej w języku angielskim, tylko mocno głośno słowo jest produkowane fizycznie. Technicznie jest to związane z wielkością (siłą) ciśnienia powietrza z płuc i przez usta podczas wytwarzania dźwięków.
- Długość / czas trwania / tempo mowy / prędkość: jak szybko lub wolno wytwarzane są określone dźwięki, które może podkreślać lub zmniejszać.
- Wysokość / częstotliwość: jest uważana za główny składnik różnych głosów i może również odnosić się do nacisku. Ma to również znaczenie dla większości właściwości języków tonalnych , a także jest ważne dla intonacji . Z technicznego punktu widzenia zależy to od szybkości drgań fałdów głosowych („strun”) w głośni („krtani”) oraz długości jamy ustnej (ust). Jest to główny powód, dla którego mężczyźni i kobiety mają różne głosy, a także dzieci. Ale w pewnym zakresie możemy również kontrolować wysokość dźwięku, gdy mówimy, aby uzyskać różne efekty, takie jak różnicowanie słów w języku tonalnym lub wskazywanie stresu w języku takim jak angielski.
- Jakość dźwięku / wymowa: dźwięki mogą w rzeczywistości być wymawiane inaczej w zależności od tego, czy są z akcentem, czy nie. Często dźwięki z akcentem są artykułowane wyraźnie i silnie, podczas gdy dźwięk nieakcentowany można zredukować. Ważnym przykładem z języka angielskiego jest to, jak większość samogłosek, gdy występują w sylabie nieakcentowanej, może stać się dźwiękiem „uh” (zwanym schwa ). Szybkie lub niedbałe mówienie, zamiast starannie artykułować własne słowa, również może do tego prowadzić, niezależnie od stresu / nacisku. Tak jak w tym przypadku, zredukowany dźwięk można w rzeczywistości wymawiać jako inny dźwięk w kontekście, co często skutkuje mniejszą liczbą kontrastów w sylabach nieakcentowanych.
Zwykle stres mierzy się na poziomie sylab, które z kolei są związane z rdzeniem każdej sylaby, zwykle jest to samogłoska (lub złożone jądro, takie jak samogłoska + półsamogłoska lub długa samogłoska itp.) .).Możemy więc mówić o sylabach akcentowanych lub samogłoskach z akcentem o tym samym znaczeniu, ale także akcentowane słowa w nieco innym znaczeniu. Słowa zazwyczaj mają sylabę akcentowaną (a czasem akcent wtórny i nie tylko). W niektórych językach obowiązują ogólne zasady, dla których akcentowana jest sylaba (jak zwykle „przedostatnia”, przedostatnia sylaba w wielu językach, takich jak hiszpański), podczas gdy inne, takie jak angielski, nie mają żadnych wiarygodnych reguł, a akcent należy po prostu zapamiętać. Następnie niezależnie od tego, która sylaba w słowie jest akcentowana (pomyśl o tym jako część słowa , w tym sensie, że można to wskazać w słowniku), słowa w zdaniu można również zaakcentować i określa się to jako intonację . Kiedy akcentujemy słowo, zwykle robimy to poprzez podkreślenie akcentowanej sylaby w tym słowie. Ale czasami całe słowo (lub nawet całą frazę) można podkreślić za pomocą różnych czynników wymienionych powyżej.
Różne języki łączą te czynniki na różne sposoby (lub mogą nie używać ich wszystkich). Który z nich jest najważniejszy, będzie różny w zależności od języka, a czasami nawet poszczególni mówcy będą się różnić tym, na którym polegają, aby wskazać na stres. Każdy z nich będzie prawdopodobnie zrozumiały, ale dokładna równowaga jest skomplikowana i coś, co native speakerzy radzą sobie dobrze, w pewnym zakresie normalnych odchyleń. Po angielsku chciałbym szczerze powiedzieć, że wszystkie cztery z tych czynników są bardzo ważne. Na poziomie sylaby być może długość i jakość są względnie ważne, podczas gdy na poziomie słowa być może wysokość i głośność są stosunkowo ważne, ale wszystkie te czynniki są ogólnie ważne. Istnieje wiele badań, które pokazują, że mówcy są dość konsekwentni w tych aspektach, chociaż niekoniecznie pod względem dokładnych poziomów nacisku na jakąkolwiek określoną cechę, ale używają ich wszystkich, aby wskazać na stres. W niektórych przypadkach wydaje się, że mówcy bardziej polegają na jednym czynniku niż na innym, ale wyniki różnią się nieco w zależności od badania i dokładnie tego, jaki rodzaj stresu / nacisku jest badany. Krótko mówiąc, wszystkie te czynniki łączą się w języku angielskim, dając nam to, co często uważamy za „prostą” rzecz: stres . W innych językach jeden czynnik może być ważniejszy niż inne: na przykład w języku hiszpańskim jakość nie zmienia się zbytnio w przypadku dźwięków bez podkreślenia (bez schwas itp.), Podczas gdy w języku tonalnym, takim jak chiński ton, nie jest zbyt ważny dla wskazywania na stres (nie tak bardzo jak angielski).
Jeśli chodzi o znaczenie podkreślenia / akcentu, istnieje wiele możliwości, w tym: skup się na szczególne ważne słowo, które może wskazywać na kontrast: „Nie, to JOHN to zrobił!” [nie Mary]; podkreślanie podniecenia lub zaskoczenia; wskazanie pytania; lub nawet wyjaśnienie słowa, którego słuchacz nie zrozumiał za pierwszym razem; i innych zastosowań.
Aby uzyskać więcej informacji, poleciłbym zajęcia lub poczytać o badaniach nad prozodią. Badania mogą być dość techniczne, ponieważ opierają się na analizie akustycznej dźwięków (zasadniczo na fizyce wymowy) i zakładają pewną ogólną znajomość językoznawstwa (wszystko od struktury sylab po dźwięki, które mają różne języki, po różne wzorce gramatyczne, które mogą wpływać lub podlegać stresem itp.).