Najlepsza odpowiedź
Z tego, co przeczytałem, jednym ze sposobów odniesienia się do tego rozróżnienia jest to, że „przed -edypal ”ma do czynienia z relacjami z obiektem. Niemowlę nie doświadcza innych ludzi jako takich, ani ich sprawczości, ale raczej „rzeczy”, a relacje, których doświadcza, dotyczą pewnych rzeczy przychodzących i odchodzących, bycia dobrymi lub złymi (w kategoriach doświadczeń, które przekazują) i tak dalej. Ale dziecko nie wyobraża sobie siebie jako dziecka ani nie wyobraża sobie matki jako matki. Rzeczywiście, dziecko może postrzegać matkę jako część siebie.
Potem, znacznie później, pojawia się poczucie oddzielenia od matki, a wraz z tym przychodzi wolna wola i próba zrozumienia przez dziecko jak dostosować się do dynamiki władzy rodziny nuklearnej, jednocześnie spełniając jej potrzeby.
To, co jest naprawdę genialne w myśleniu Jacquesa Lacana, to to, że udaje mu się ukryć kwestie polityczne, takie jak patriarchalne struktury rodzinne wraz z rynkowa potrzeba rozwijania indywidualistycznej jakości konkurencyjnej do własnego charakteru, z drugą kwestią podstawowej potrzeby dziecka, aby zaspokoić jego podstawowe biologiczne i społeczne pragnienia.
W kontekście powyższego, Sytuacja „edypalna” pociąga za sobą postawienie dylematu rozwijającej się świadomości dziecka, jak dostosować się do systemu społecznego, który musi koniecznie zdewaluować matkę, aby mogła kwitnąć konkurencją.
Dziecko z konieczności musi odrzucić matkę i objąć limfę jego ustalony przez ojca, który jest planem konkurowania w tym stylu społeczeństwa. W zakresie, w jakim dziecko nadal trzyma się matki i „kobiecych” wartości pielęgnacyjnych, uważa się, że kompleks Edypa nie został pomyślnie rozwiązany.
Co ciekawe, ze społecznego punktu widzenia widzimy, że ten „kryzys” musi być rozwiązany jedynie na korzyść wartości patriarchatu i indywidualistycznej konkurencji. Uważa się, że każde inne rozwiązanie dotyczy patologii lub nieprawidłowego rozwoju. Możesz nawet skończyć jako homoseksualista.
Odpowiedź
Sytuacja przededypalna to psychologia dwuosobowa – między matką a dzieckiem. Istnieją pewne zadania rozwojowe, które mają miejsce w tym okresie i w ramach tej relacji.
Następnie jest sytuacja edypalna – trójosobowa psychologia między matką-ojcem-dzieckiem. Istnieją również pewne zadania rozwojowe w tym okresie dojrzewania iw kontekście tej triangulowanej pozycji.
Te zadania mogą się udać lub pójść źle. Kiedy się nie udają, pojawiają się deficyty rozwojowe – zazwyczaj deficyty społeczno-emocjonalne.
Wielu freudystów uważało, że pomyślne rozwiązanie sytuacji edypalnej z mocą wsteczną wyleczy każdą patologię pozostawioną po niepowodzeniach przededypalnych. Jednak stawało się to coraz większym wyzwaniem dla teoretyków post-freudowskich, postrzegających je jako niezależne procesy.