Najlepsza odpowiedź
Natknąłeś się na jedną z tych wspaniałych angielskich „zasad”, które są prawdziwe jedno słowo, ale niekoniecznie prawdziwe w stosunku do innego.
Angielski jest bardzo kapryśnym językiem iw tym przypadku, chociaż imiesłów czasu przeszłego od „pay” jest rzeczywiście „płatny”, równie dobrze mógłby to być „ zapłacono ”, chociaż jego znaczenie zmienia się w ten sposób *. „Zabawa” staje się „grana”, ale nie staje się „kraciastą”, ponieważ pochodzi z innego etymologicznego źródła; jeśli wierzyć Wikisłownikowi, „plaid” pochodzi od szkockiego plaide , co oznacza „koc”, podczas gdy „play” pochodzi ze staroangielskiego plegian / plega i Middle Dutch pleien , co oznacza odpowiednio „ćwiczyć”, „energiczny ruch” i „skakać (z radością) / tańczyć”.
W podobnym duchu, jako przykład tego, jak królewski jest angielski, inne słowa, które nie zawsze dobrze współgrają z napiętymi zmianami, to „idź”, które zmieniają się na „poszedł”, „kup” na „kupiłem” i „zobacz” na „zobaczyłem”.
Co irytujący język!
===
* Uwaga: „zapłacony”, będący imiesłowem „zapłać”, oznacza dać komuś wynagrodzenie, ale „zapłacił ”Wskazuje na uszczelnienie drewnianych pokładów statku morskiego smołą lub smołą, najwyraźniej w celu zapobieżenia przeciekom. „Zapłacone” zawdzięcza swoje etymologiczne korzenie innemu słowu, łacińskiemu pix , a następnie picare , opisując szczeliwo, którym była smoła.
Odpowiedź
Rzeczywiście! Noah Webster w swoim słowniku z 1828 roku pod hasłem język / tung napisał: „Nasza wspólna ortografia jest niepoprawna: prawdziwa pisownia to tung.
Jednak jego wielki rywal Joseph Emerson Worcester w swoich słownikach skupił się na tradycyjnej wymowie i pisownię ustaloną przez Samuela Johnsona w 1755 roku. Te wojny słownikowe toczyły się przez cały XIX wiek i w dużej mierze zwyciężyli tradycjonaliści.
Słowo tung pojawiło się w słowniku Richarda Mulcastera w 1583 roku. kiedy Samuel Johnson kompilował swój słownik, „u” zostało zastąpione przez „o”, a Samuel Johnson, pod wpływem swojej znajomości języka francuskiego i klasyki, dokonywał wyborów ortograficznych (często niespójnych), na które miały wpływ te języki, a później stał się standard. Na ciche zakończenie „ue” wpłynęły francuskie słowa z tym zakończeniem, np. łobuz, moda, akcent, fuga itp.
Tyle faktów. A teraz przypuszczenia. Wyobrażam sobie, że pragnienie standardowego języka pisanego w całym anglojęzycznym świecie było większe niż chęć stworzenia unikalnego amerykańskiego sposobu transkrypcji mowy i myśli. Powiedziałbym również, że Amerykanie byli zafascynowani Francją i wszystkim francuskim od jakiegoś czasu, więc nie było chęci, aby usunąć francuskie wpływy z ich języka pisanego.
Mam nadzieję, że moja odpowiedź w pewnym stopniu przyczyni się do udzielenia odpowiedzi zadane pytanie.