Beste antwoord
Verlies van spelersbasis.
Gebrek aan interessante inhoud.
Zijn en oude game.
Veel mensen geven tegenwoordig de voorkeur aan games met hyperrealistische graphics en fysica.
Games komen en gaan. Een beetje zoals Pac-Man niet zo populair is als Fortnite of Call of Duty.
Heeft waarschijnlijk ook te maken met de algemene interesse van het publiek en met advertenties. Games winnen en verliezen constant spelers. Maar als je geen reclame maakt voor je game, waar komen je spelers vandaan.
Surf naar reddit voor discussies. Mensen in deze thread zijn het er meestal over eens dat de game meestal gevuld is met bots.
r / MMORPG – State of SilkRoad Online?
Antwoord
EVE Online is praktisch een religie voor mij. is een esthetische visie. Het wordt regelmatig van de rails gedreven door bean-counters, maar EVE-spelers geven meer om hun spel dan andere spelers van andere games, en de weerslag wanneer dit gebeurt, is iets om te zien. Meestal zijn de bean-counters word nu naar beneden geschreeuwd door de ontwikkelaars.
Het eindresultaat is echter dat EVE Online een van de weinige games op de markt is die kwalificeert als een echt kunstwerk.
Er zijn veel verkoopargumenten voor het spel, maar de grootste is waarschijnlijk de grote verscheidenheid aan eindspel-doelen. Ze zijn letterlijk eindeloos.
In een traditionele MMO heb je over het algemeen een aantal genezer, tank, dps en misschien crowd control ”
In EVE Online zou je eindspel kunnen zijn:
Een industrieel Een spion Een leider Een generaal Een soldaat Een koopman Een ontdekkingsreiziger Een onderzoeker Een tacticus voor het inhuren van een religieus icoon of priester Een algemeen vertrouwd persoon ( een van deze is de rijkste en misschien wel de krachtigste man in het spel – het blijkt dat vertrouwen zo waardevol is in EVE Online dat het iemand in staat stelde om de limiet te vinden voor de hoeveelheid geld die een EVE Online ISK-portemonnee kan bevatten)
EVE Online is een sandbox – er is vrijwel geen zinvolle inhoud die niet het directe resultaat is van spelersinteracties. Alle belangrijke politieke facties worden door spelers bestuurd, en we hebben het niet over de 30-hicks-make-a-guild die je elders krijgt. Bij EVE Online Corporations kunnen honderden spelers met duidelijk omschreven rollen betrokken zijn, en de bedrijven kunnen op hun beurt zichzelf organiseren in allianties onder leiding van een uitvoerder die in staat is soevereine ruimte te behouden. Deze allianties vormen op hun beurt coalities (hiervoor bestaat geen officiële spelstructuur), waar tienduizenden spelers bij betrokken kunnen zijn, en die oorlogen voeren die jaar duren.
De structuur van deze politieke blokken wordt grotendeels niet afgedwongen door het spel. Het spel biedt tools die deze politieke entiteiten al dan niet kunnen gebruiken, al dan niet. EVE Online sportallianties die worden geleid als socialistische staten, als huursoldaten, als democratieën, als dictaturen, zelfs als religies. Er zijn etnische enclaves, enthousiaste opportunisten en wanhopige allianties tussen ergste vijanden die proberen een vijand te verslaan die iets erger is. Twee van de oudste en meest gerespecteerde allianties zijn zelfs Rollenspel-allianties (en beide waren ooit behoorlijk sterk).
Al deze entiteiten hebben hun eigen manier van denken, en ze implementeren die gedachten in de spel op een zinvolle manier, dus om iets te importeren in EVE Online betekent dat je echte diplomatie nodig hebt.
EVE Online is het enige spel waarbij de diplomaten die een groep vertegenwoordigen gerespecteerd en gevreesd en waar de deals die ze sluiten bindend worden voor duizenden spelers die, in het algemeen, deze regels zullen volgen. Ze schrijven verdragen, produceren propaganda en communiceren stilletjes met netwerken van op spionage gerichte spelers die hen op de hoogte houden. Een diplomaat beledigen is vaak het aanzetten tot oorlog, en soms worden deze beledigingen juist gebruikt om een vijand uit gewonde waardigheid als eerste toe te laten slaan.
EVE Online is het enige spel dat ik kan bedenken waar “Tradeskills” (industrie) zijn een essentieel, continu onderdeel van het spel. Alles in het spel is vernietigbaar (met uitzondering van Stations) en moet daarom altijd worden vervangen. Industriëlen zijn niet iets dat u periodiek inhuurt om iets voor u te bouwen. Je bouwt hele allianties om hen heen. U offert vloten op om hun projecten en aanvoerlijnen te beschermen. Je verovert hele gebieden in de ruimte om ze toegang te geven tot een bron die ze nodig hebben. Industriëlen zijn angstaanjagende machtscentra in EVE. Ze bouwen stations, voorzien je vloten van vervangende schepen en munitie, houden je controletorens online en zorgen ervoor dat je kapitaalvloot niet zonder sprongbrandstof komt te zitten. Een machtige industrieel in EVE Online kan een hele alliantie inzetten over het hele universum zonder hun operaties te verstoren, waardoor ze in een nieuw oorlogsgebied kunnen landen volledig uitgerust en klaar voor gebruik .Industriëlen worden daarom behandeld als de koninklijke troeven die ze zijn.
EVE Online is het enige spel dat ik kan bedenken waarin spionage een feit is dat ertoe doet. Het spel heeft in wezen geen “fair play” -regels. Helemaal. Als je op een bedrog viel, was je niet oplettend genoeg. Als je hele alliantie bijvoorbeeld van de ene op de andere dag tot zinken is gebracht toen bleek dat een van je recent gepromoveerde regisseurs bijvoorbeeld al een half decennium in je alliantie voor je vijanden infiltreerde, nou… jammer zo triest. Ja, het is heel gemeen dat ze je eigen naam aan je teruggeven, en het is echt stom dat hij de reserve-portemonnee van de alliantie heeft leeggemaakt vlak voordat je sov-rekeningen verschuldigd waren, dus je bent van de ene op de andere dag al je territorium kwijtgeraakt. De volgende keer dat je niet al je soevereiniteit onder de holding wilt leggen, hè? Les geleerd! Getalenteerde spionnen worden bijgevolg virtueel vereerd in EVE, en hun overvallen worden veelvuldig gepleegd op internet.
EVE Online is de enige spel Ik kan bedenken waar generaals (vlootcommandanten) een gerespecteerde, beweerde positie zijn die verantwoordelijk wordt gehouden voor hun daden. Ze moeten je vijanden te allen tijde een stap voor blijven, zowel tactisch als strategisch. Ze zetten zelfmoordvloten, afleidingen, aas, tangmanoeuvres in. Ze bevelen vloten van honderden schepen dagenlang op de loer en de vloten doen dat ook .
Ik zou kunnen doorgaan, maar het is eindeloos.
De waarheid is echter dat het spel niet voor iedereen is. Het is geen casual game, en het is niet vergevingsgezind. Het voelt geweldig om iets in EVE te bereiken, juist omdat het moeilijk is om iets te bereiken in EVE. Andere mensen proberen die dingen ook te bereiken, en ze zijn over het algemeen bereid je te vermoorden om de concurrentie te verwijderen. De dood in EVE Online is stijf en gedurende vele jaren zullen al die mensen altijd beter zijn dan jij, en tenzij je elke opeenvolgende nederlaag als een les en een avontuur beschouwt, zul je nooit het punt bereiken waarop je de tabellen.
Dit punt heeft helemaal niets te maken met vaardigheidspunten van personages. Gooi me in EVE Online in een nieuw personage en ik zal binnen een maand je kont schoppen, zelfs als je mijn huidige hoofdvliegtuig vliegt. Ik heb meer geduld dan jij. Ik ben ijveriger dan jij. Ik weet hoe ik moet netwerken, hoe ik vertrouwen moet opbouwen en hoe ik het vertrouwen dat ik heb verworven kan gebruiken. Ik weet waar dingen zijn, wat dingen waard zijn, en duizend kleine spelmechanismen die ik heb geleerd door keer op keer te sterven aan mensen die beter zijn in het spel dan ik.
EVE PVP is het meest op vaardigheden gebaseerde gevecht dat ik ooit ben tegengekomen in een spel, bemoeilijkt door het feit dat je hart zo snel klopt dat je je misselijk voelt, je ballen proberen weer in je omhoog te kruipen en je hele soevereine ruimte op het spel staat als je slaagt er niet in je vijand te verslaan.
Natuurlijk is EVE ook perfect bereid om je het spel als een tredmolen te laten spelen. Ze installeerden eigenlijk een paar loopbanden omdat een groot deel van de spelers die blijkbaar wilden hebben. De game leert je niet hoe je de game moet spelen. Het verwacht van je dat je dat zelf gaat doen. Het enige leermiddel dat EVE heeft, is dat het spel je gewoon zal vernietigen, keer op keer, totdat je het leert. Als je het niet leert, zal het nooit. Ooit. Stop.
En nergens, zelfs de plaatsen vol regels en groene stippen en grote garanties van veiligheid, is veilig. Het is volkomen acceptabel dat iemand je vermoordt in een zwaar beveiligde ruimte. Ze kunnen het doen door uw bedrijf de oorlog te verklaren (voor een schijntje) of door u zelfmoord te geven. Concord zal uiteindelijk arriveren en hen doden, maar de dood van hun 50 miljoen isk aan torpedobootjagers is een kleine troost vergeleken met het verlies van je 1,5 miljard isk-factie-uitgeruste slagschip. Als u hier een verzoekschrift indient, zal de GM antwoorden “welkom bij EVE!”.
Maar uiteindelijk zullen de vriendschappen die u in EVE sluit levenslang en zinvol zijn. De kwaliteit van de mensen die je in het spel ontmoet (als je eenmaal vier sprongen verwijderd bent van de alts-spam-scams in Jita) gaat gewoon boven en buiten wat je nergens anders zult vinden, in welk spel dan ook … hebben ze eigenlijk allemaal gespeeld.
Er zijn lange periodes van verveling. Soms is het meest effectieve dat u kunt doen, wachten tot een situatie verandert. Het kan behoorlijk slecht worden in EVE, als je het slecht genoeg verknoeit of als je informatie slecht is. Je zult onvermijdelijk activa achterlaten, soms dure, in allerlei uithoeken van het EVE-universum, simpelweg omdat het extraheren van die activa bijna, zo niet eigenlijk onmogelijk zou zijn in het politieke / militaire klimaat waaruit je evacueert. / p>
Ik vergelijk EVE graag met extreem skiën: een week van verveling, wachten tot het weer (theoretisch) perfect is, gevolgd door een uur bloedstollende adrenaline.
I denk dat de TL; DR van het ding is:
Ik speel EVE omdat EVE geen tijdverspilling is.De verhalen die het genereert, zijn betekenisvol en uniek – in staat om de ogen van zelfs niet-gamers te trekken. De mensen die je ontmoet, zullen soms vrienden (of vijanden) voor het leven zijn, en je ontmoet allerlei interessante mensen, omdat het interessante volksspel EVE.
EVE maakt me aan het lachen, maakt me aan het huilen, maakt me zorg op een manier die geen enkel ander spel ooit heeft gedaan. Zelfs als ik geen tijd heb om te spelen, volg ik de voortgang van de spelpolitiek met een gretig oog, waarbij ik de carrières van mijn beste in-game-vrienden en ergste in-game-vijanden volg met alle aandacht die ik besteed aan de Presidential van 2016. bod of de nieuwste shenanigans van Noord-Korea.