Najlepsza odpowiedź
Najpierw trochę gramatyki. Viva (jak wyżej w que viva) jest trybem łączącym czasownika vivir („żyć”). Tryb łączący w tym przypadku pokazuje wyrażenie życzenia / pragnienia mówiącego. Formy czasowników w trybie łączącym nadal istnieją w języku angielskim, ale są rzadko używane. Większość native speakerów prawdopodobnie nie jest świadoma ich istnienia. Na przykład w wyrażeniu: „To moje życzenie, abyś był szczęśliwy” czasownik (być) jest w trybie łączącym.
W języku hiszpańskim „que viva” oznacza [To jest moje życzenie], że Ty / on / ona / ona może żyć \_\_\_\_\_\_\_\_\_ (uzupełnij puste miejsce odpowiednim przymiotnikiem).
Jak wspomnieli inni respondenci, gdy w języku hiszpańskim użyto samego słowa „Viva”, po którym następuje rzeczownik, np. ¡ Viva La Chile! lub ¡Viva La Reina!) najlepsze tłumaczenie to „Niech żyje Chile!” lub „Niech żyje królowa!”
Odpowiedź
Niektóre współczesne języki łacińskie – na przykład włoski, hiszpański i portugalski – stosują się do łacińskiej reguły gramatycznej, która pozwala na okultację (ukrywanie ) tematu. Jest to naprawdę możliwe tylko dlatego, że te języki (a także francuski) odziedziczyły po łacinie reguły koniugacji czasowników. W każdym z tych języków tłumaczenie prostego „chcę, chcesz” dawałoby różne formy wyrażenia „chcieć”. Weź hiszpański: „Yo quiero, tu quieres”. Dlatego różne formy czasowników implikują różne osoby, a gramatyka jest dopuszczalna, aby po prostu nie wymawiać zaimka. W języku angielskim: „I want to eat”, po hiszpańsku „Quiero comer”; nie trzeba dodaj „I” / „Yo” do swojego zdania w języku hiszpańskim, jest to zasugerowane w formie słownej, która jest używana, tylko pierwsza osoba liczby pojedynczej może powiedzieć „quiero”.
„Es que „w języku hiszpańskim to idiom, który kieruje się tą samą zasadą okultacji. Jest szeroko stosowany, aw zdaniach twierdzących implikuje przyczynę lub uzasadnienie. Ale zamiast ukrywać podmiot w postaci zaimka, robi to dla całego zdania. Niezręczna konstrukcja, taka jak: „Powód, dla którego nie przyszła jest to, że „jest zajęta” można prościej i skuteczniej określić jako „Es que está ocupada”; po angielsku coś w stylu „To, że jest zajęta”. Cała ta idea („powód lub przyczyna tego jednego faktu…”) jest implikowana w „it” w języku angielskim. W języku hiszpańskim, portugalskim i włoskim, trzecia osoba neutralna nawet nie istnieje i idziesz od razu od trzeciej osoby w liczbie pojedynczej: „Es que …”.