Najlepsza odpowiedź
Po pierwsze, co to jest? To jest pytanie za milion dolarów w przypadku fikcyjnej części technologii. Aby móc coś odtworzyć, musisz w jakiś sposób to zobaczyć lub zbadać jego procesy …
Jednak jeśli ja musiał zgadywać, na czym polegał ten proces, powiedziałbym, że jest to pewien rodzaj wytwarzania energii poprzez kontynuowanie zapętlenia w cyklu pewnego rodzaju reakcji redoks (reakcja utleniania-redukcji), która generuje nadmiar przepływu elektronów (używa palladu) poprzez tworzenie reaguje niezwykle szybko podczas podróży w jakimś rodzaju pola magnetycznego (trzymając odłamek z dala od jego serca).
Tylko bez ciepła lub ciepło jest zawarte wyłącznie w polu magnetycznym. Myślę również, że ciepło napędza materiały przez stałą pętlę. Podobnie jak uzyskanie części „c” poprzez przetransferowanie energii kinetycznej energii kinetycznej ciepła.
Aby było to efektywne, musiałoby istnieć coś, co mogłoby izolować od grawitacji, więc może pole magnetyczne szybko zmienia polaryzację, która prawdopodobnie napędzałaby reakcje redoks w tę iz powrotem w szybszym tempie … jak ciągłe zdobywanie i utrata elektronu …
Całość byłaby całkowicie zamkniętym systemem w kategoriach fizyki. Myślę, że jedyną prawdziwą stratą jest utrata śladów palladu w jego własnym ciele (z czasem musiałby wymienić niektóre materiały, ale zachowywałyby się jak materiał zmieniający fazę, a nie jako paliwo jako takie).
Prosty ruch elektronów tam iz powrotem w ograniczonej przestrzeni w polu magnetycznym, który staje się rodzajem wzmocnienia indukcji magnetycznej w stosunku do potencjału elektrycznego ….
Kiedy oglądam filmy, pomysł, jaki uzyskać to, że jest samowystarczalny w swoim mechanicznym przetwarzaniu; system mechaniki kwantowej, który naśladuje działanie atomu (protonu, neutronu i elektronu), ale marnotrawstwem jest ekstremalny nadmiar elektronów wyrzucanych zamiast fotonów.
Zgaduję, co. jak blisko?
Nawet nie …
Odpowiedź
RE: Jak blisko jesteśmy osiągnięcia prawdziwy reaktor łukowy, taki jak reaktor łukowy Tonyego Starka?
Wydarzenia i rzeczy przedstawione w hollywoodzkich filmach nie są związane ani prawdą, ani fizyką. Jedynymi realnymi ograniczeniami dla filmów z Hollywood są budżety produkcyjne i złe scenariusze.
NIC nie ma na horyzont naukowy, nie mówiąc już o fizyce stosowanej, która i tak zbliża się do „reaktora ARC”. Okres.
Prawdziwa energia MUSI BYĆ obsługiwana przez prawdziwe materiały. Jeśli spróbujesz poradzić sobie z tak dużą mocą (na przykład zmusić go do latania) na tak małej przestrzeni (jak krążek hokejowy), urządzenie szybko się przegrzeje i stopi. Jak pokazano na filmie, nosi on na piersi reaktor ARC, ale wysyła on moc reaktora rozszczepienia jądrowego. . . .
Wróćmy teraz do rzeczywistości. To jest rysunek ITER – międzynarodowego eksperymentalnego reaktora termojądrowego , który jest obecnie budowany we Francji. To nasza najlepsza obecnie próba zbudowania reaktora syntezy jądrowej, który będzie stale wytwarzał więcej energii, niż zużywa. Jest nieco większy niż krążek hokejowy.
Na powyższym rysunku znalazłem 2 postacie ludzkie. Sprawdź, czy możesz je znaleźć; szukaj małych brązowych rzeczy. Następnie wyobraź sobie „reaktor ARC” o rozmiarze krążka hokejowego w skali na rysunku. Nie zajmowałby nawet jednego piksela.
. . . . A więc wracając do naszej fantazji: Po stopieniu poprzedniego, fikcyjny żużel z reaktora ARC nie będzie już wytwarzał mocy, a biedny, fikcyjny Tony Stark będzie kierował się w kierunku ziemi z maksymalną prędkością. To będzie dla niego śmiertelne, pomimo jego zbroi. Jego wyimaginowana super-duper zbroja może przetrwać katastrofę, ale wewnątrz tej zbroi znajduje się miękki człowiek, który nie przetrwa zderzenia z wewnętrzną częścią zbroi.
Hmm.
Właściwie nie. Myślę, że poniżej szacuję, ile mocy wystarczy na tak małej przestrzeni. Spakuj zbyt dużo energii w zbyt małą przestrzeń, a ona nie tylko się stopi, ale eksploduje. Oto przykład: przepuszczanie zbyt dużej ilości prądu, tj. Zbyt dużej energii, przez zwykły drut stalowy.
Wybuchający w zwolnionym tempie drut stalowy 1000 FPS – wideo
I nie, nadprzewodniki NIE MOGĄ przenosić nieskończonych ilości prądu przez nie, więc nic nie jest w stanie obsłużyć wydajności reaktora termojądrowego wielkości krążka hokejowego. Gdyby scenarzyści z Hollywood byli wierni nauce, biedny Tony Stark nigdy by nie oderwał się od ziemi. Po prostu wybuchłby, gdy włączył swój fikcyjny reaktor ARC.
BUM!To tyle, jeśli chodzi o hollywoodzkie fantazje.
Więc masz wszystkie wymienione powyżej problemy, a także wymyślenie nauki „ARC” w pierwszej kolejności, przekształcenie energii „ARC” w coś pożytecznego, osłonięcie promieniowania itp., itp., jak wspomniano w niektórych innych odpowiedziach.